ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973-2022: «49 χρόνια μετά…» (Ηλεκτρονικό Βιβλιαράκι / E-book)

 

«Γιορτάζω» – με όρους σύγχρονης σχολικής ζωής –  σημαίνει «μαθαίνω και δημιουργώ».

Συνεργώ και συνεργάζομαι με πολλαπλό τρόπο – προκειμένου να βιώσω το αντικείμενο της έρευνας μου πλέον σαν μία προσωπική υπόθεση. Σαν κάτι που φέρει πλέον το αποτύπωμα μου. Κι όχι σαν κάτι καταναγκαστικό – αποτέλεσμα μόνον εθιμοτυπίας.

Μελετώντας τα χρόνια της 7ετίας των Συνταγματαρχών και εστιάζοντας στα γεγονότα της 3ήμερης κατάληψης του Πολυτεχνείου αντιταχθήκαμε σε όλους τους μεγάλους μύθους που αφορούν μεγάλη μερίδα της δημόσιας ιστορικής αφήγησης. Η νεότερη ιστορική έρευνα έχει εκτοπίσει όλες αυτές τις φανταστικές αφηγήσεις (πχ ότι «το Πολυτεχνείο έγινε από τις κομματικές παρατάξεις» ή ότι «το Πολυτεχνείο έριξε τη Χούντα») – επιβεβαιώνοντας την ισχύ της φράσης πώς με τα χρόνια τα πράγματα παίρνουν τις σωστές τους διαστάσεις.

Και σε καλλιτεχνικό επίπεδο – τα πράγματα πήραν τις διαστάσεις που τους έδωσε η δημιουργικότητα των μαθητών μας. Στην ποίηση, στις εικαστικές κι αναπαραστατικές τέχνες, στο τραγούδι. Όσα ακολουθούν είναι απόδειξη ότι τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια!

Φτιάξαμε αυτό το βιβλιαράκι – για να παρουσιάσουμε την διαδρομή της ιστορικής μας έρευνας «από τη μνήμη στην καρδιά» – μα και το αντίστροφο: από την καρδιά στην μνήμη!

Σας καλωσορίζουμε και στις δύο αυτές διαδρομές μας.

 

Φωτεινή Σοϊλεμεζίδου – Πάνος Δρακόπουλος 

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973-2022:«49 χρόνια μετά…» by panosdrak on Scribd