Χριστούγεννα - νέο ποίημα

 

Τα Χριστούγεννα

Χριστούγεννα έρχονται κι ο Άη Βασίλης
μοιράζει δώρα στα παιδιά,
στα προσωπάκια τους έχουν υγεία και χαρά!

Κάλαντα θα πουν σε όλους τους ανθρώπους
και θα πάρουν πολλά γλυκά.
Τα παιδιά θα ξεχυθούν στους δρόμους
Τα κάλαντα θα πουν σε όλους τους ανθρώπους.

Τα παιδιά δέντρο στολίζουν με χαρά
κι η δασκάλα τους κοιτά μ’ ευτυχία και χαρά!

Ναι! Τα ξωτικά φτιάχνουν δώρα για όλα τα παιδιά!

Κρισάνα

Τα Ουρανοποιηματάκια εύχονται 

σε όλα τα παιδιά του κόσμου

υγεία - αγάπη - και χαρούμενη γνώση! 

«H Κουνελόσκαλα» – στο 17ο ΔΣ Ρόδου.

 

[Πάνω στο χαλί των παραμυθιών οι μαθητές και οι μαθήτριες του Γ1 και του Γ2 και τα Ουρανοποιηματάκια. // 17^ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδου. Φωτογραφίζει η Μαρία]

«H Κουνελόσκαλα» της Μαρίας Γιαγιάννου (εικονογράφηση: Κώστας Θεοχάρης, εκδ. Καλέντης) – στο 17^ο ΔΣ Ρόδου.

Μαγευτήκαμε από τις περιπέτειες του καλοσυνάτου Τρούφη, φωνάζαμε «Σκαλ-Σκαλ», παρέα του, όποτε ήθελε να υψώσει κάποιον με την σκάλα των παιγνιδιάρικων αυτιών του, αναρωτηθήκαμε αν στο σχολείο μας έχουμε γραμματόδεντρα, χρωματόδεντρα κι αριθμόδεντρα – ενώ ακόμη, φανταστήκαμε πώς θα ήταν η ζωή μας αν διαθέταμε ένα χάρισμα που θα έκανε τον κόσμο μας και τον κόσμο των άλλων πλασμάτων, λίγο καλύτερο.

Με τι σκέψεις ολοκληρώσαμε το ανεβοκατέβασμα μας με την Κουνελόσκαλα του Τρούφη;

Με ποικίλες και διαφορετικές σκέψεις.

Μία απ’ αυτές είναι η ακόλουθη:

Ο κόσμος μας δε γίνεται χειρότερος, επειδή δε διαθέτουμε χαρίσματα –διότι χαρίσματα όλοι μας διαθέτουμε– αλλά επειδή δεν τα μοιραζόμαστε με τους άλλους. Επειδή δεν τα προσφέρουμε.

Ας δίνουμε κι ας δινόμαστε, επομένως.

Δεν είναι δίδαγμα της παράδοσης ή μόνον του πνεύματος των εορταστικών μας ημερών.

Είναι προτροπή του Τρούφη και της συντροφιάς του: του Νεύτωνα, του Επίκουρου, της Φρίντας Κάλο, του Οδυσσέα Ελύτη και της Μαρίας Κάλλας! 

Απ΄ όλα τα δώρα - το μεγΑΛΥΤΕΡΟ!

"Αγαπημένο μας Ημερόλογιο,

το να προσφέρεις τον εαυτό σου είναι το καλύτερο δώρο. 

Το να είσαι εσύ ο ίδιος το δώρο για τους συνανθρώπους σου είναι κάτι το ξεχωριστό.

Το να είσαι τραγούδι για τον άλλο άνθρωπο, παραμύθι, στολίδι κι έκπληξη είναι το πιο μαγικό όλων.

Και δεν χρειάζεται να έλθουν οι Γιορτές για να συμβεί κάτι τέτοιο. 

Μπορεί να συμβαίνει κάθε μέρα.

Ή τουλάχιστον εκείνη την ημέρα - που γινόμαστε Αγάπη!"

ΤΑ ΟΥΡΑΝΟΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙΑ 8

Διαβάζοντας - παίζοντας την "Κουνελόσκαλα" 

της Μαρίας Γιαγιάννου

στους μαθητές και στις μαθήτριες της Γ' Δημοτικού.

Φωτογραφίζουν ο Μισέλ, ο Πανορμίτης, η Μαρία και ο Χαλίλ

Το ευθύ βλέμμα των παιδιών

"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά

έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν όλα"

λέει ένα παλαιό, όμορφο 

και βαθιά στοχαστικό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου.

Διότι τα παιδιά, σε ό,τι αφορά το βλέμμα τους σε εμάς, τους μεγάλους, 

σπάνια κάνει λάθος.

Κι όταν κάνει λάθος, γρήγορα αναθεωρεί.

Αυτό το βλέμμα - είναι υπόθεση δική μας, 

των δασκάλων και το γονιών, 

πού θα το αρδεύσουμε.

Στα Ουρανοποιηματάκια - διαχρονικά - αυτή είναι η απάντησή μας:

Στο φως που δίνει η γνώση όταν μας κυνηγούμε.

Στο φως που δίνει η αγάπη όταν την καλλιεργούμε.

Διότι τόσο η αγάπη όσο και η γνώση, τέχνες είναι. 

Και μάλιστα τέχνες απαιτητικές. 

Ούτε εύκολα λογάκια για να μπαίνουν στις Κάρτες των Εορταστικών Ημερών, 

ούτε ευχές δίχως σπονδυλική στήλη - δηλαδή, δίχως αλήθεια. 

Θέλει πρωτίστως να δυναμώνουμε αυτό το ευθύ βλέμμα των παιδιών.

Που έχουμε απέναντι μας.

Που έχουμε μέσα μας.

"Κάρτα - Καρδιά" του Χαλίλ

Βιβλιοπαρουσιάσεις Α' τριμήνου

Είναι μοίρασμα κι απόλαυση – η ανάγνωση – και, φυσικά: συνδημιουργία!

Φωτογραφίες:

Μαρία, Χαλίλ, Πανορμίτης

Σκοτάδι και φως

 

Ζωγραφιά της Μαρίας

 

Σκοτάδι και φως

 

Τώρα σκοτάδι, αύριο φως

Θα ’ρθει το ξημέρωμα

Να βγει το φως

Να ξεκουράσει το φεγγάρι

Που χαϊδεύει τα πουλιά

Κι ας μην κελαηδούν.

 

Στο σκοτάδι της νύχτας

Εμφανίζεται ένα νυχτολούλουδο

Που μοσχοβολάει μέχρι το πρωί.

 

Το φως που μας ζεσταίνει

Τους ανθρώπους και τη φύση

Θα ‘ρθει το ξημέρωμα

Να μας καλωσορίσει!

 

Το σκοτάδι ξεγλιστρά

Το φεγγάρι το ίδιο

Που μέχρι τώρα

Φώτιζε τη Γη.

 

Κρισάνα