"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά
έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν όλα"
λέει ένα παλαιό, όμορφο
και βαθιά στοχαστικό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου.
Διότι τα παιδιά, σε ό,τι αφορά το βλέμμα τους σε εμάς, τους μεγάλους,
σπάνια κάνει λάθος.
Κι όταν κάνει λάθος, γρήγορα αναθεωρεί.
Αυτό το βλέμμα - είναι υπόθεση δική μας,
των δασκάλων και το γονιών,
πού θα το αρδεύσουμε.
Στα Ουρανοποιηματάκια - διαχρονικά - αυτή είναι η απάντησή μας:
Στο φως που δίνει η γνώση όταν μας κυνηγούμε.
Στο φως που δίνει η αγάπη όταν την καλλιεργούμε.
Διότι τόσο η αγάπη όσο και η γνώση, τέχνες είναι.
Και μάλιστα τέχνες απαιτητικές.
Ούτε εύκολα λογάκια για να μπαίνουν στις Κάρτες των Εορταστικών Ημερών,
ούτε ευχές δίχως σπονδυλική στήλη - δηλαδή, δίχως αλήθεια.
Θέλει πρωτίστως να δυναμώνουμε αυτό το ευθύ βλέμμα των παιδιών.
Που έχουμε απέναντι μας.
Που έχουμε μέσα μας.
"Κάρτα - Καρδιά" του Χαλίλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου