Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ποίημα που ονομαζόταν «Το κορίτσι». Γράφτηκε με την μοναδική μαεστρία και την πασίγνωστη ποιητική τόλμη του δημιουργού του: του Οδυσσέα Ελύτη (Απ’ το έργο του «Ο ήλιος ο ηλιάτορας»).
Γύρω
στα 2007 με την είσοδο της τελευταίας γενιάς σχολικών βιβλίων του Δημοτικού –
βρήκε επιφανή θέση στο εγχειρίδιο Γλώσσας της Δ’ Δημοτικού.
Περίπου
τότε, μία δημιουργική σχολική συντροφιά εν ονόματι «Κοσμοναυτάκια» (ΔΣ Κοσκινού) το σήκωσε απ’ το χαρτί και το έκανε
τραγούδι – ζωντανό ήχο, δηλαδή, της σχολικής ζωής της.
Τη
μουσική είχε γράψει ο δάσκαλος της –που μέσα απ’ το τραγούδι απέκτησε το
προσωνύμιο κος Μενεξές– και το φωνητικό μέρος το απέδωσε στο στούντιο ως «Η
χορωδία που πετάει στα σύννεφα».
Έκτοτε,
με την άδεια της διαχειρίστριας των πνευματικών δικαιωμάτων του μεγάλου μας ποιητή,
κας Ιουλίτας Ηλιοπούλου, κυκλοφόρησε σε CD (ναι,
σε CD –
όταν υπήρχαν CD!),
στο διαδίκτυο και στις καρδιές αναρίθμητων παιδιών.
Με
κάθε χορωδία, που στήνουμε μία μικρή ή μεγάλη γιορτή, έχει την θέση που του
αξίζει: εκείνη της μαγείας που μοιράζεται στους πάντες.
Φέτος
με την «Νεραϊδοφωνίξ» το παρουσιάσαμε στην Γιορτή του Καλοκαιριού για το 17ο
ΔΣ Ρόδου.
Η
κα Φλώρα Ρεμπούλα το κέντισε με κίνηση – και η κα Σέβα Φωτάρα το κατέγραψε στον
ψηφιακό φακό.
Γιατί
το φως που πλημμυρίζει – δε το εξαντλείς. Του δίνεις άλλοτε τη μορφή του
ουράνιου τόξου κι άλλοτε το σχήμα εκείνου του εκμαγείου που συλλαμβάνει τον
κερδισμένο χρόνο.
Τι
λέτε;
Θα
τραγουδήσετε μαζί μας;
