Αριστείο καινοτόμου δράσης στην Εκπαίδευση
έλαβε το Δημοτικό Σχολείο Κοσκινού για το 2013
και συγκεκριμένα για το έργο:
Το σχολικό ιστολόγιο «Τα Ουρανοποιηματάκια»
(Ε1 - Οι περιπέτειες των 18)
που υποβλήθηκε από τον εκπαιδευτικό του σχολείου
Πάνο Δρακόπουλο, Δάσκαλο – ΠΕ 70.
Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων εισήγαγε το 2010 τη δράση «Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση», στο πλαίσιο υλοποίησης της Πράξης «Θεσμός Αριστείας και ανάδειξη καλών πρακτικών στην Α’/θμια και Β’/θμια Εκπαίδευση» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση».
Στόχος της εν λόγω δράσης είναι «η αξιοποίηση της καινοτομίας και της δημιουργικότητας που αναπτύσσεται στα σχολεία, ως βάση για τον εμπλουτισμό και την ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού έργου μέσα από την επιβράβευση και την δημόσια ανάδειξη «βέλτιστων πρακτικών» της μαθησιακής διαδικασίας.
Η δράση αποτελεί μία πρωτοβουλία που επιχειρεί να ανοίξει το δρόμο σε ένα σχολείο που επιδιώκει τη συνεχή βελτίωση, την αλλαγή, την πολυμορφία καθώς και σε μηχανισμούς συνεχούς ανατροφοδότησης και υποστήριξης της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών».
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γ.Γ. του Υπουργείου, κου Αθ. Κυριαζή, ο θεσμός, κατά το έτος εφαρμογής 2012-13, σημείωσε μεγάλη επιτυχία, αφού κατατέθηκαν 1.035 έργα από 1.850 εκπαιδευτικούς. Από το σύνολο των υποβληθέντων έργων βραβεύονται τα πρώτα 100, ενώ για τα έργα που υποβλήθηκαν το έτος 2012-13, τα πρώτα 105 (λόγω ισοβαθμίας με το 100ο).
Η αξιολόγηση πραγματοποιήθηκε με διπλή ανώνυμη κρίση από μη αμειβόμενη Επιστημονική Επιτροπή αποτελούμενη από 654 μέλη με επιστημονική και διδακτική επάρκεια. Το έργο «Τα Ουρανοποιηματάκια» (Ε1 - Οι περιπέτειες των 18), είχε τον κωδικό 7532 και βαθμολογήθηκε με άριστα το 360 με 344 μόρια.
Το σχολικό ιστολόγιο «Τα Ουρανοποιηματάκια» (Ε1 – ΔΣ Κοσκινού, Ρόδος) αποτελεί, ήδη από το φθινόπωρο του 2010, την ολόπλευρη διαδικτυακή εστία για τις δράσεις και τα επιμέρους διαθεματικά σχέδια εργασίας των τμημάτων που είχαν υπεύθυνο δάσκαλο τον Π. Δρακόπουλο.
Γι’ αυτό και ενσωματώνει και δημοσιεύει σε ψηφιακή μορφή σημαντικό μέρος από το υλικό που δημιουργήθηκε από τον κύκλο εργασιών των 4 δομών που ανέπτυξαν οι μαθητές εντός της σχολικής τους ζωής, υπό τον τίτλο «ομάδες χαρούμενης γνώσης»:
1. Τη Λέσχη ανάγνωσης και δημιουργικής γραφής
2. Το παιδικό μουσικό σύνολο «Η Νέα Χορωδία που πετάει στα σύννεφα -2».
3. Την κινηματογραφική ομάδα «Ταινίες από ξυλομπογιά»
4. Το τμήμα «Δημοκρατικής Αυτορρύθμισης Μαθητών».
Η παράλληλη αξιοποίηση των διαδικτυακών εργαλείων του παρόντος Ιστολογίου σημείωσε υψηλές δυναμικές διάδρασης τόσο εντός της τοπικής σχολικής κοινότητας της Ρόδου, όσο και εξ αποστάσεως με σχολεία και φορείς με τους οποίους συνεργάστηκε σε ποικίλα παιδαγωγικά επίπεδα αναφοράς – με πυρήνα το παιδί και την αυτενέργεια του.
Ως παιδαγωγικό «στάλαγμα» από τη λειτουργία ενός σχολικού ιστολογίου, όπως «Τα Ουρανοποιηματάκια», θα άξιζε να επισημανθεί πως, όταν η σχολική ζωή ενός τμήματος ή μίας σχολικής μονάδας, είναι όντως παλλόμενο κύτταρο έρευνας και δημιουργίας, τότε δεν ισχύει όσον αφορά την επικοινωνιακή διάσταση του διαδικτυακού του/της τόπου, πως «το μέσον είναι το μήνυμα» – κατά την πασίγνωστη φράση του Marshall McLuhan.
Γεγονός που αναγνωρίστηκε και από το Ερευνητικό Παν/κο Ινστιτούτο Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας, Μάθηση 2.0 plus (http://www.mathisi20.gr) με την απονομή Ειδικής Μνείας Ενδιαφέροντος στο ιστολόγιο «Τα Ουρανοποιηματάκια» κατά το σχολικό έτος 2011-2012.
Ισχύει με άλλα λόγια, πως το ίδιο το κύτταρο – η ετερότητα των μαθητών που δρουν δημιουργικά μέσα και από ένα διαθεματικό Ιστολόγιο, ε ί ν α ι το μήνυμα.
Γι’ αυτό και παίρνει ιδιαίτερη αξία η γνωμοδότηση της ποιήτριας κας Θέτης Χορτιάτης, όταν έλαβε γνώση του έργου «Τα Ουρανοποιηματάκια» (απαγγελίες, μελοποιήσεις και κινηματογραφήσεις πάνω στους στίχους της που έχουν αναρτηθεί στο ομώνυμο Ιστολόγιο):
«Η προσπάθεια της προσέγγισης της τέχνης και με τη βοήθεια της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, διευρύνει τους ορίζοντες της αντίληψης των πραγμάτων» [Απαντητική επιστολή της Θ. Χορτιάτη (Δημοτικό Σχολείο Κοσκινού, 9 Φεβρουαρίου 2012)].
Εν κατακλείδι, γίνεται φανερό, πως ο μαθητής-δημιουργός-συνδημιουργός ψηφιακού παιδαγωγικού και καλλιτεχνικού υλικού (επομένως μέσα στο δίπολο του «μαθαίνω» και του «διδάσκω στον εαυτό μου και στους άλλους») είναι το πιο ελπιδοφόρο κοινωνικό υποκείμενο που μπορεί να διαμορφώσει σήμερα το ελληνικό σχολείο.
Παρόλη την αγωνία που δύναται να εκφράζει ο μαθητής σε διάφορα προπαρασκευαστικά στάδια (και πώς είναι δυνατόν να συμβεί αλλιώς;), στο τέλος της πορείας του είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος – ένας πιο πλούσιος (εφοδιασμένος) από πολλές σκοπιές (γνώσεις, ομαδοσυνεργατικές δεξιότητες) άνθρωπος.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου