Νέος Διαδραστικός Πίνακας

 

Έπειτα από αρκετά χρόνια τα Ουρανοποιηματάκια (ΣΤ1 - 17^ου ΔΣ Ρόδου) απέκτησαν και πάλι διαδραστικό πίνακα.

 

Στο πλαίσιο, αυτή τη φορά, ενός πανελλήνιας κλίμακας εκσυχρονισμού των σχολικών τάξεων της Ε' και της Στ' τάξης – για το Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο. [Πρόγραμμα που περιλαμβάνει και τα σχολεία της Β’βάθμιας Εκπαίδευσης].

 

Σύντομα ευχόμαστε αυτής της μορφής ο εκσυγχρονισμός να διαχυθεί και στις μικρότερες τάξεις.

 

Χωρίς, ωστόσο, αυτό να σημαίνει πως βρισκόμαστε πλέον στην Γη της Επαγγελίας - ή το αντίστροφο: στην σχολική Δυστοπία της Παγκόσμιας Τάξης πραγμάτων.

 

Και οι δύο εν λόγω αντιδράσεις – εκπορεύονται, κατά βάση, από ένα στοιχειώδες συναισθηματικό πλαίσιο.

 

Τον ενθουσιασμό από τη μία – και τον φόβο από την άλλη.

 

Υπάρχει και μία άλλη στάση: που επιλέγει να χρησιμοποιεί τη τεχνολογία στις θετικές της εκφάνσεις και φροντίζει να εκμηδενίζει, συγχρόνως, τις αρνητικές της συνέπειες ή παρενέργειες.

 

Το γνωρίζουμε: με μία λεπίδα μπορούμε, στην ιατρική, να σώσουμε μία ζωή – μπορούμε όμως, κάτω από εντελώς άλλες συνθήκες, να την αφαιρέσουμε.

 

Και κάτι ακόμη: εκφράζουμε για μία ακόμη φορά την εκλεκτική μας στάση απέναντι στη διαδοχή των τεχνολογιών. Κι εξηγούμαι:

 

Δεν έρχεται να αντικαταστήσει λχ ο διαδραστικός πίνακας τον συμβατικό – έρχεται να τον διευρύνει. Γι' αυτό και στην τάξη μας, προτείνω, οι συνάδελφοι να κρατήσουν σε διακριτή και βολική θέση και τους δύο. (Εξάλλου δίχως ηλεκτρικό ρεύμα μόνον ο συμβατικός πίνακας διατηρεί όλα τα πλεονεκτήματά του).

 

Η οθόνη, η γραφίδα κι όλες οι εξυπηρετικότατες εργαλειοθήκες ενός διαδραστικού δεν έρχονται να αντικαταστήσουν το χαρτί και το μολύβι.

 

Όπως και η ηλεκτρική κιθάρα δεν αντικατέστησε την ισπανική ή τη λεγόμενη "κλασσική" κιθάρα.

 

Κάθε όργανο βγάζει τη δική του μουσική.

 

Ο κύριος Π.

Έργο του μικρού Χαλίλ

από τα πρώτα που σχεδιάστηκαν στον νέο μας πίνακα