"ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ"

Γράφει ο συγγραφέας

και τ. αναπληρωτής καθηγητής στο ΤΕΠΑΕΣ του Πανεπιστημίου Αιγαίου:

Τη συνάντησα στη Ρόδο, στο 17ο Δημοτικό Σχολείο. Δυο τμήματα Ε΄ τάξης για να είμαι ακριβής. Ενός δασκάλου και μιας δασκάλας. Μιάμισης ώρας η συζήτηση. Ερωτήσεις μαθητών και μαθητριών εύστοχες. Ησυχία ήρεμη ή θορυβώδης ως αποτέλεσμα επίγνωσης της αναγκαιότητας. Ο δάσκαλος και η δασκάλα στο περιθώριο. Αν θυμάμαι, δεν είπαν μία κουβέντα.

Στον άχρονο χρόνο, με αόρατα νεύματα, μαθητές και μαθήτριες, έδειξαν ένα μικρό δώρο (μικροβιβλίο από εμένα) και σε ένα άλλο, είπαν ένα τραγούδι με τον δάσκαλο και την κιθάρα του. Κάπως έτσι κύλησε ο χρόνος με την αίσθηση του ευχάριστα ατέλειωτου αλλά συνάμα και του ονειρικού ελάχιστου.

Μια γεύση θα πάρετε στο Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=RXDtdHmPDLY
από τα ΟΥΡΑΝΟΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙΑ με τον δάσκαλο και τη διαχρονική του τάξη των 12 έως τώρα χρόνων. Αλλά μην το ξεχάσω...

Το όνομα του δασκάλου είναι ΠΑΝΟΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
(Πάνος Δρακόπουλος) και της δασκάλας ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΟΪΛΕΜΕΖΙΔΟΥ.

Φεύγοντας, "κάπως έτσι", είπα, "θα είναι η τάξη ενός ποιητή. Και μιας ποιήτριας. Ελεύθερη, Ανεπαισθήτως μουσική, Ποιητική. Εν ολίγοις: Μαγική". Γιατί κάθε δάσκαλος και κάθε δασκάλα είναι ιερουργοί της ποίησης. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

 

Εν προκειμένω, ο δάσκαλος είναι λειτουργικός Ποιητής και Μουσικός.

 

Δυο στίχοι από το βιβλίο του "Ελεύθερη Αγορά" (Γαβριηλίδης, 2010):

ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Γύρνα ξανθό μου αστέρι
πλευρό
Κι ολόγυρα τον σκληρό
άρτο
Του κόσμου αλειψέ τον
με μέλι.

(σελ. 55)

Δυο στίχοι του μαθητή του Μιχάλη:

Της γάτας τα αυτιά
χρώματα έχουνε πολλά.
Της αγάπης, της χαράς και
της ευγνωμοσίας (!!!) τα καλά!


Και δύο ζωγραφιές της Γεωργίας και της Μαρίας:

Και η απόκρισή μας:

Καλέ μας κ. Γιάννη, ήταν χαρά και τιμή μας που μοιραστήκαμε το πρωινό της περασμένης Παρασκευής, στο σχολείο μας (17ο ΔΣ ΡΟΔΟΥ).

Τα παιδιά, με κείμενα που έγραψαν έπειτα, απαρίθμησαν ένα σωρό πράγματα για τί πήραν απ' το προσωπικό σας παράδειγμα τόσο ως άνθρωπου όσο κι ως ποιητή: με το χαμόγελο και την ανθρώπινη ματιά σας στην εποχή μας και τις δυσκολίες της ένιωσαν πως είχαν έναν δικό τους άνθρωπο απέναντί τους. Και το γνωρίζετε, με την πείρα δεκαετιών που έχετε δίπλα στα παιδιά, πως αυτό ούτε αυτονόητο, ούτε απλό είναι.

Γι' αυτό και το τραγούδι της "Ντόλυς και του Ρανταπλάν" ανέβηκε στα χείλη τους σαν κάτι φυσικό, όσο η αναπνοή. Του χρόνου είπαμε πως θα ήταν όμορφο να το ηχογραφήσουμε κιόλας. Να ταξιδέψει. Σε όλους τους φίλους και τις φίλες της "ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΓΑΤΩΝ"!

Σας ευχαριστούμε μέσα απ' την καρδιά μας!